na ulicy jako naczelnika Pytla, swego najbliższego przyjaciela. Pośrodku stała oczywiście butelka czystej, a obok, na pergaminie leżał zwój serdelków. Ogarnęła mnie wściekłość, że zrobili knajpę z biura i to pewno za pieniądze kupcowej, a ja będę jej musiał wystukiwać podania.<br>- Nie wchodzi się bez pukania, mój chłopcze - uprzedził mnie Wąsik maskując irytację uśmiechem. - Ale jak już jesteś, to napij się z nami.<br>- Nie lubię wódki - odparłem ostro. - Zresztą muszę napisać parę podań.<br>- Przecież nie masz klientów! - zaśmiał się Wąsik, ale w tej samej chwili drzwi otworzyły się i do pokoiku wszedł jakiś niski mężczyzna w okularach.<br>- Jest ogłoszenie na drzwiach