sektora publicznego. Środki te powinny wpłynąć na sprawniejsze funkcjonowanie rynku i ograniczenie zakłóceń w gospodarce.<br><br>&lt;tit&gt;5. Instytucjonalizm&lt;/&gt;<br><br>Współczesny instytucjonalizm (inaczej neoinstytucjonalizm) nawiązuje do teoretycznego dorobku kierunku rozwijanego w Niemczech, zwanego szkołą historyczną. Czołowymi przedstawicielami szkoły historycznej są: W. Roscher (1817-1894), K. Knies (1821-1898), G. Schmoller (1838-1917), M. Weber (1864-1920) i W. Sombart (1863-1941).<br>Ogólnej teorii ekonomicznej nie można, zdaniem szkoły historycznej, opierać na koncepcji "człowieka ekonomicznego". Motywy, którymi kieruje się jednostka, są o wiele bardziej złożone. Nie mniejszą rolę niż bodźce materialne odgrywają bodźce moralne, psychika gospodarcza, która wpływa na postawy osób prowadzących działalność gospodarczą, na