Na tej podstawie Zotikow oszacował ubytek masy w wyniku topnienia dennego lodowców szelfowych Antarktydy (stanowią one 49% długości linii brzegowej lądolodu) na ok. 300 km rocznie. Inne źródła określają bilans topnienia i namarzania pod lodowcami szelfowymi na ­320 km, z nieznanym, prawdopodobnie szerokim, przedziałem błędu (Kotliakow, 1984; Dołguszyn, Osipowa, 1989). Wyniki najnowszych badań A. Jenkinsa i C.S.M. Doakego (1991) stwarzają możliwość uściślenia tego bilansu.<br>Wymiana konwekcyjna wody na kontakcie z pionowym klifem lodowym jest intensywniejsza niż pod dnem lodowca szelfowego - intensywniejsze jest więc i topnienie. W przypadku lodowców wspartych o dno ten rodzaj tajania może zachodzić tylko w dolnej