wkrótce wyjaśnione. Wpakowaliśmy się w sam środek superszkółki morświnów. Setki czarnych grzbietów wyskakują i chowają się pod powierzchnię w festiwalu radości. Sądzę, że przydybały ławicę ryb, stąd towarzyszące roje ptactwa.<br> Dziwny wiatr. Wieje równo 5B, by nagle ustać zupełnie na kilkadziesiąt sekund, i powraca po tej pauzie do normalnej prędkości. Wystarcza to w zupełności jednak, aby jacht stracił kurs, samoster zbuntował się i zrobił się harmider na całego. Po południu wciąż jeszcze w rejonie O'Shima notuję pierwszą fraszkę. Ciskam nią w odpowiedzi na nudzenie kota, który się wciąż dopytuje, jak to będzie z jedzeniem, odżywianiem, normami kalorycznymi i w ogóle. Rozzłoszczony