niedoszły student filozofii, w odwiecznym, czarnym garniturze. A gdybym miał automobil? Cóż by mi z tego przyszło? Czyż nie byłbym tym samym męczennikiem? Przecież nie boję się niczego. Mógłbym wyzwać<br><br>&lt;page nr=156&gt;<br><br>wszystko przeciw sobie i jeśli tego nie robię, to dlaczego? Dlaczego tego nie robię?<br> Robi się coraz ciemniej<br><br> SCENA PIĄTA<br> Z lewej strony wchodzi Widmo. Bardzo jest uroczyste i poważne. Kuzyn Widma nie widzi<br> WIDMO<br>Bo jesteś zwykłym fantastą i poetnikiem, zbłąkanym w rzeczywistym świecie.<br> Kuzyn odwraca się z nieistotnym przestrachem<br>Nie bój się!<br> KUZYN<br>Ależ chodź, Anastazjo. Moja ukochana Ani. Nie boję się niczego. Czemuż miałbym się bać ciebie właśnie? Jesteś moja