zawsze. Przy następnym rozbłysku okazało się, że Carlos jest tuż, tuż: zamiast biec, stał przy betonowym filarze wielkiej rury gazociągu, wysokim łukiem przerzuconej w tym miejscu przez rzekę. W piorunowym świetle zamigotało wymazane na filarze olejne graffiti. TWOJE CIAŁO GROBEM ZWIERZĄT (LUXUS). Kłąb koślawych spółgłosek bez rozwiązania. I znowu ciemność.<br>- Zabieraj się! - wydyszał Carlos, który za plecami miał betonową ścianę. I łamiącym się głosem poddał: - Trzy serca złączone, klucz rzucony w morze... Spierdalaj.<br>- The keys - powtórzył Anglik po raz setny. Mógł tylko brnąć, wrzucony w całą sytuację, zmuszony rozwiązywać cudze problemy, ale zarazem niezwykle spokojny. Miał cel. Niewielki, ale słuszny. Odebrać temu