dnia, wędrując nocami drogę spod Łukowa do Lublina przebył jakby trawiony gorączką. Szedł lasami, przemierzał drogi, zachodził do chłopów, którzy mu użyczali noclegów i od których dowiadywał się o przygnębiających realiach życia w okupowanym kraju. Po paru dniach dotarł do rodziny i zatrzymał się na peryferiach miasta, u siostry Heleny. Zadziwiające było, jak nagle skurczyły się długie lata nieobecności. Szybko znalazł wspólny język z ludźmi, którzy go już zdążyli zapomnieć. Korzystając z pomocy braci i rodziny <orig>ponawiązywał</> sporo kontaktów. Do swojej pracy radiotelegrafisty był znakomicie przygotowany, toteż jego zadaniem było instalowanie aparatury nadawczo-odbiorczej w oddziałach partyzanckich, zbieranie informacji o ruchach