zabieramy cię do domu. <br>Pani Grażyna promienieje, dzieciaki niemal skaczą z radości, a on zaczął się mocować z zakrętką od kompotu. <br>Smutno mi będzie bez pani Grażyny. <br>- Jak to jest - powiedziała po wyjściu swoich - oni mówią, że jest dobrze, a ja czuję się coraz gorzej. <br><br> Obudził mnie w nocy ryk. Zarzynane tępym nożem zwierzę. Zerwałam się, podeszłam do łóżka pani Grażyny. Zobaczyłam mokrą od potu, wykrzywioną bólem twarz. <br><br>- Zabijcie mnie... zabijcie... - rzęzi chrapliwie i jęczy. <br>Dzwonię po siostrę. Usiłuję wziąć chorą za rękę, ale jej ręka pręży się w spazmie bólu. Nie wiem, co robić. Na szczęście siostra zaraz przyszła. Zrobiła