przez pełne 25 lat, był najdłużej na stanowisku Naczelnika w historii Pogotowia. Gdy w sierpniu 1914 r. Mariusz Zaruski ruszył na wojnę, wybrał właśnie jego na swojego zastępcę. Dlaczego? Pytany przeze mnie Witold Paryski powiedział: Zaruski nie miał zbyt wielkiego wyboru. Bednarski zarabiał na życie przez pracę, tak jak i Zdyb, a w Pogotowiu nic się nie zarabiało, bo to była praca honorowa, społeczna. Oppenheim zarabiał niewiele, ale funkcję kierownika (podpisywał się zastępca kierownika TOPR do 1926 r., a od tego roku już jako Naczelnik TOPR) objął wtedy właśnie on i trwał na tym stanowisku aż do wybuchu wojny.<br>Józef Oppenheim