Oko odstawił drabinę na dawne miejsce i znowu gęsiego zeszliśmy schodami na dół, gdzie oczekiwała nas Hilda, Kasia i Zenobia. '<br>-- Do samochodów, proszę państwa - przynaglałem towarzystwo. - Jeszcze dzisiaj musimy zwiedzić mauzoleum Haubitza na Polanie. <br>- A zanocujemy w Moryniu nad pięknym jeziorem - zapowiedział doktor.<br>Nasze towarzystwo pomaszerowało do samochodów. Zauważyłem, że Zenobia przygląda się czule Fryderykowi.<br>- Tak się bałam, że osy pana pogryzą... - rzekła z ogromną troską w głosie.<br>Fryderyk w podzięce pocałował jej dłoń. .<br>- Ach, jaka szkoda, że pan nie zna dżudo - westchnęła. - To nic, proszę pani. Postaram się nauczyć - obiecał. O mało nie parsknąłem śmiechem. Hilda zapytała mnie: - Czemu się