bądź szczególnym uznaniem (Do Wincentego Krasińskiego w roku 1843, Anakreontyk do Stanisława Małachowskiego, Do księdza Walentego Baranowskiego, Do pani Rozalii Rzewuskiej z okazji jej zapisu na szpital oftalmiczny w Warszawie roku 1850). Do tej samej grupy należą również wiersze, często o charakterze programowym lub autotematycznym, skierowane do zaprzyjaźnionych z autorem Ziemiaństwa poetów i pisarzy, a więc do Ludwika Osińskiego, do Wężyka, do Jadwigi Łuszczewskiej (Deotymy), do Morawskiego, do Zygmunta Kaczkowskiego oraz &#150; szczególnie interesujące &#150; do Zygmunta Krasińskiego.<br><br> Zróżnicowany charakter mają też pochodzące z ostatniego okresu twórczości poety i dość liczne &#150; inskrypcje, nagrobki i epigramaty. Pierwsze z nich to głównie