jeszcze przez statek i wiatr od czasu do czasu uderzał weń jak taranem,<br>lecz niebezpieczeństwo minęło. Teraz dopiero część załogi, a wraz z nią<br>i Wilmowski, udali się na zasłużony odpoczynek.<br> Kiedy Tomek się przebudził, ze zdziwieniem spostrzegł, że jest już<br>dzień. Promienie słoneczne wdzierały się przez okno do kabiny. Znośne<br>już teraz kołysanie statku było dowodem, że burza ustała jeszcze w<br>ciągu nocy. Tomek odpiął pas ubezpieczający, po czym usiadł na łóżku.<br> "Burzy nie ma - stwierdził z zadowoleniem. - Najlepiej pójdę<br>postrzelać trochę. Łatwiej zapomnę o bólu głowy".<br> Mimo odczuwanej jeszcze ociężałości umył się starannie i ubrał. Do<br>kieszeni spodni włożył