części, nie zawsze jednak wszystkich: inaczej mówiąc stopień integracji wewnętrznej może być różny. Jest to widoczne w mszy nr 6 z op. 49 (1939): <br>Poszczególne części tej mszy integruje wewnętrznie głównie kategoria modyfikacji, nieco rzadziej ­ wariacji. Charakterystyczna jest tu budowa odcinkowa, szczególnie eksponowana w częściach rozbudowanych tekstowo ­ Gloria i Credo. Zwłaszcza w Credo odcinki następują po sobie, niekiedy zazębiając się (można by w tej części wskazać dalsze podziały, nie uwzględnione już w powyższym graficznym zestawieniu dla zachowania przejrzystości). Nie tworzą więc struktur zamkniętych, przeciwnie ­ stają się kolejnymi ogniwami w łańcuchowej strukturze formy i w konsekwencji w łańcuchowej koncepcji formy &lt;gap&gt;. W pozostałych