do komunistów powróciła do normy i H. Zehrer uznał ich ostatecznie za zdrajców narodu.<br><br> 20. Do narodowo-rewolucyjnych aktywistów zalicza Mohler m.in. Artura Mahrauna, Franza Seldte, kapitana Erhardta, Richarda Scheringera, Beppo Romera, Harro Schulze-Boysena (stracony w 1942 roku)<br><br> 21. Bez wątpienia istotną okolicznością było to, że Rathenau był Żydem (co nie przeszkadzało mu być niemieckim patriotą, zaś niektóre jego poglądy dziś uznane byłyby za nacjonalistyczne). A Żyd kierujący sprawami zagranicznymi Rzeszy, a więc sprawami dla państwa najważniejszymi, sprawami "życia i śmierci" to dla zamachowców było czymś na kształt profanacji tego urzędu, hańbą dla Niemiec i prowokacją dla tych, którzy