sen <br>Najstraszniejsze w tej chorobie nie jest to, że nie można zasnąć, bo ciało nie odczuwa zmęczenia, lecz nieodwracalny postęp innego, gorszego symptomu: utraty pamięci. Gdy chory przyzwyczaja się do stanu bezsenności, zaczynają zacierać się w jego umyśle wspomnienia z dzieciństwa, potem nazwy i pojęcia przedmiotów, w końcu tożsamość osób, a nawet świadomość własnego istnienia, aż do pewnego rodzaju obłędu i negacji przeszłości - tak blisko pół wieku temu o bezsenności, która opanowała całe miasteczko, pisał w "Stu latach samotności" Gabriel Garcia Marquez. Dziś jest równie dokuczliwa jak dawniej, mimo postępu nauki specjaliści mogą pomóc tylko garstce cierpiących. Za mało bowiem wciąż wiedzą