rozwojowe w tej dziedzinie zostały spowolnione. W 1943 roku Niemcom udało się przechwycić na zestrzelonym brytyjskim samolocie radar z nadajnikiem magnetronowym, co pozwoliło im ocenić przewagę przeciwnika. Do końca wojny jednak nie zdołali opanować produkcji magnetronu.<br>Po wojnie pojawiły się nowe wyzwania dla obrony przeciwlotniczej: szybkie samoloty odrzutowe, broń atomowa, a ponadto ogólna atmosfera zimnej wojny. Podstawowym wymogiem dla radaru stało się zminimalizowanie obsługi ludzkiej w systemie przekazywania informacji z radaru do stanowisk ogniowych, aby skrócić czas reakcji całego systemu obrony. Może się to wydać niewiarygodne, ale już w 1950 roku zbudowano w Stanach Zjednoczonych półautomatyczny system kierowania obroną przeciwlotniczą. W samym