przyzywać Boga, by sądził i był sądzony. Leżał więc w szerokim łożu, z lewej strony miał ścianę, na ścianie tapety o delikatnym wzorze, szaro-błękitne, z rysunkiem egzotycznych kwiatów i smoków, jak na chińskich parawanach z czasów jego młodości, z prawej zaś strony miał stolik <page nr=60> nocny, na nim lampkę z abażurem, kilka książek, popielnicę z nie dopalonym ogarkiem cygara, talerzyk, nóż i jabłko. Jego pokój sypialny był obszerny, zagracony, nieporządny, z szafą na ubrania zawsze uchyloną, kozetką o wytartym, wyświeconym obiciu, krzesłami z bambusowej plecionki, spłowiałym dywanem i żyrandolem w kształcie koszyczka. Lecz sędzia lubił ten pokój. Czuł się tutaj najlepiej