kilka kartek papieru lub przez cienką folię aluminiową. Jedyne zagrożenie mogłoby stanowić długożyciowe izotopy alfa-promieniotwórcze dostające się do organizmu drogą wziewną (inhalacja).<br>Jeśli podobna metodę pomiaru zastosujemy do monoenergetycznej wiązki elektronów (z akceleratorem), to okaże się, że absorbcja przebiega inaczej niż dla cząstek alfa: liczba elektronów, które przenikają przez absorbent maleje w sposób ciągły ze zwiększeniem się jego grubości. Spowodowane to jest wydłużaniem się drogi lekkiej cząstki w absorbencie w skutek rozpraszania elastycznego oraz w wyniku strat energii cząstek na promieniowanie, o czym będzie mowa w dalszej części rozdziału. Rysunek 17 przedstawia zależność zasięgu elektronów od ich energii w absorbencie