w ogóle nie widzieli. Mówiono tylko o dramatycznych gestach Holoubka, niemo wyciągającego ręce w kajdanach do publiczności, co zawsze wywoływało oklaski widowni - mówiono, że stale tej samej części widowni - czy wręcz politycznych klakierów. Co interpretowano jako naginanie Mickiewicza do bieżących potrzeb politycznych, jako gest antysocjalistyczny czy wręcz antyradziecki.<br>Pomijając już absurdalność takich interpretacji - w końcu, jakby się dobrze zorganizować, to i w Hamlecie można zrobić coś antyradzieckiego - nikt nie rozumiał, dlaczego Dziadów nie zarżnięto po prostu zalewem wycieczek szkolnych czy długim tournée po prowincji - mówiono nawet wtedy w Warszawie o propozycji radzieckiej ambasady, by inkryminowaną sztukę po prostu zaprosić na jakiś