przyjąć wewnętrzną numerację tego opusu jako <br>kolejność powstawania mszy, <br>można by widzieć ewolucję stylistyczną ­ od stylu dekoratywnego do bardziej <br>wyważonej ekspresji polifonii wokalnej.<br> Zindywidualizowany styl polifonii wokalnej reprezentują także niektóre msze <br>Karczyńskiego, m.in. Missa in honorem Beatae Mariae Virginis Reginae coelorum <br>(1912), na 4-głosowy chór mieszany (z organami ad libitum), Missa "Jubilate <br>Deo" in honorem S[anc]ti Joannis Nepomuceni Mart[yris] (1949), na 4-głosowy <br>chór mieszany i organy oraz Missa in honorem Principum Apostolorum S.S. Petri <br>et Pauli (1918), na 2 głosy chłopięce i męskie. Jest to styl ekspresji zobiektywizowanej <br>w koleracji z tekstem mszalnym ­ wyważonej