z produktem istotna jest świadomość gradacji ich intensywności od gwałtownych doznań, przez określone sytuacyjnie stany emocjonalne do długotrwałych nastrojów oraz uczuć. Zapis tych reakcji przenosi przede wszystkim kod wizualny. Opiera się on na prototypie reakcji emocjonalnej powodującej automatyczną reakcję lub na kontekście emocjonalnym określonej sytuacji związanej z produktem. Stosowanie wzorców afektywnych jest stosunkowo proste. Tworzenie emocji o określonym kontekście jest już zdecydowanie trudniejsze. Wymaga zapisu przyczyn pobudzenia emocjonalnego i w efekcie tworzy dramaturgię danej sytuacji lub wiadomości. Jeśli emocja zapisywana w komunikacie nie wywołuje autentycznej reakcji lub jeśli nie wywołuje pobudzenia z powodu struktury sytuacji, której dotyczy, najczęściej jest nieefektywna. Sama