życiem, czego innego też od niej oczekuje.<br>W przedstawieniu Grzegorzewskiego bardzo precyzyjnie zostały rozdzielone poziomy tej artystycznej świadomości. Każda z postaci reprezentowała inną. Rola Anny Dymnej, w największym skrócie mówiąc, polegała na tym, by pokazać rozwój świadomości artystycznej bohaterki. Rozpoczynała więc spektakl jako skromnie ubrana, prowincjonalna, wrażliwa dziewczyna. Marzenia o aktorstwie wyrażała w sposób naiwny i szczery. Wraz z rozwojem akcji zmieniała reakcje - i kostiumy - na coraz bardziej ekstrawaganckie. Adekwatne do jej coraz bardziej wyrafinowanych wyobrażeń o sztuce, kształtowanych przez Trigorina. Marnego pisarza i małego człowieka. Miłość do niego, próba aktorstwa, jak też życie w wielkim świecie artystów, kończy się dla