nam urządził.<br>W słomkowym kapeluszu z szerokim rondem i w barwnej sukni wiosennej w kwiaty nie wyglądała na więcej niż na lat trzydzieści parę. Była ożywiona, trochę podniecona, oczy jej błyszczały. Drozdowski w białym płóciennym ubraniu, ze swymi czarnymi włosami i oliwkową cerą bardziej niż kiedykolwiek robił wrażenie południowca, Hiszpana albo Włocha.<br>Kotowicz spojrzał na wolne obok krzesło: - Można?<br>- Ależ tak, błagam pana, niech pan siada. Marzyłam, żeby pana spotkać.<br>- Pani!<br>- A wie pan, dlaczego? Mam do pana, kochany dyrektorze, wielką prosbę.<br>- Zawsze do usług - przyłożył rękę do serca. - Dla pani wszystko.<br>- Ale to bardzo materialna sprawa. Niestety. - Trudno. Nie samym