Powinien był potwierdzić, że Anglia od dawna zapija się do nieprzytomności i że z tego powodu imperium rozpadnie się. Natomiast Thomson mógł był gwałtownie zaprzeczyć, bo Thomson, jeśli w ogóle zabiera głos w takich sprawach, to reprezentuje typ angielskiego szowinizmu (jest to oczywiście coś specyficznego, co tylko przez bardzo ogólne analogie z innymi szowinizmami można nazwać szowinizmem) i często broni i usprawiedliwia najjaskrawsze wady i błędy angielskie. Teraz zaś, kiedy Mac odwraca się o 180, Thomson, jak gdyby połączony z nim niewidzialnymi nitkami sympatii, czyni to samo. Musieli oni sobie na podstawie umowy rozdzielić role i podejrzewam mocno, że gdyby w