kulkami pod wpływem oddziaływania z dodatkowym ładunkiem wprowadzonym w pobliże kulek, podobnie jak w pomiarach Cavendisha sił grawitacyjnych (rys. 3.1). W celu pełnego matematycznego ujęcia prawa tych &lt;page nr=38&gt; sił należało wprowadzić wielkość będącą źródłem tych oddziaływań, podobnie jak masa była źródłem oddziaływań grawitacyjnych. Wielkość tę nazwano ładunkiem elektrycznym. Tu jednak analogie zaczęły zawodzić. Podczas gdy oddziaływania grawitacyjne były zawsze przyciągające, stwierdzono możliwość występowania również odpychania między ładunkami. Uwzględniono to, dopuszczając dwa znaki ładunku. Ładunki tego samego znaku odpychają się, ładunki różnoimienne - przyciągają (rys. 3.2).<br>Podobnie jak dla ciążenia powszechnego, wprowadzono tu również pojęcie pola oddziaływania jako przestrzeni otaczającej ładunek będący