się sprawą najważniejszą. Dwie pierwsze sztuki eksponują przede wszystkim absurd świata, w którym wszystkie sensy i wartości zostają zakwestionowane, a wszystkie działania można powtarzać zmieniając w nieskończoność układ ról. Policjant jest szefem spisku patriotycznego, patriota - głównym świadkiem oskarżenia w procesie politycznym; wyzwala się społeczeństwo spod ucisku wprowadzając dyktaturę, podsyca się anarchię, aby przeprowadzić przewrót w imię przywrócenia porządku etc. W "Górskim hotelu" nikt już nie wie, kim naprawdę jest. Wszyscy grają wszystkich, te same partie dialogu powracają w ustach coraz to innych postaci. Ustalone raz między mieszkańcami pensjonatu relacje trwają, choć ich egzekutorzy wymieniają się między sobą rolami. "<foreign>Totus mundus histrionem