chłopców otoczyła Kękusia, który ze wzgardliwą miną stał pośrodku podwórza. Z niedbałą uwagą słuchał ich komentarzy, wodząc wzrokiem za dziewczętami, które układnie spacerowały wzdłuż ścian budynku szkolnego. Doliniarze przysiedli na podmurówce, grzejąc się w słońcu ostrym i kąśliwym. Łapa milczał, gdyż znowu był to dzień jego ćwiczeń moralnych.<br>- Od rana ani słowa nie powiedział - szeptał tajemniczo Kaziuk, patrząc z uwielbieniem na przywódcę. - On jak zechce, to wszystko może.<br>- Eee tam - mruknął Lońka - ja to też potrafię, skór wysypał worek.<br>- Właśnie, odezwał się - zasyczał Kaziuk. - Z krową się możesz przyrównać.<br>- A co? Łapa pewnie święty?<br>- A właśnie święty.<br>- To może go w rękę