przekonań, dla którego niezbędnym warunkiem utrzymania ładu we wszystkich dziedzinach życia społecznego i umysłowego było zachowanie status quo, dogmatyk i doktryner zarówno w sferze przekonań politycznych, jak i poglądów literackich, osobnik zadufany w sobie, uparty, pamiętliwy, bezwzględny wobec swych przeciwników, nigdy nie umiejący się przyznać do popełnionych błędów, arbitralny i apodyktyczny. Ten entuzjasta Napoleona, który po jego upadku stał się równie gorącym admiratorem AleksandraI i Mikołaja I, skrajny legitymista zdecydowanie przeciwny idei narodowego powstania, niezmiennie lojalny urzędnik państwowy – nie budzi ani szacunku, ani tym bardziej sympatii. Na tym samym portrecie ukazany został również Koźmian jako negatywny bohater sporu romantyków z