działań w przyrodzie jest upraszczanie. Formujemy nasze środowisko na zasadzie monoformy - prostokąta. Zgubiliśmy w urbanistyce i architekturze nie tylko przestrzeń, ale i bryłę. Tworzymy otaczający nas świat z płaszczyzn i parawanów. Reguła tej monokultury form, barw, kształtów rodzi dezorientację, szum informacyjny niezidentyfikowanych kształtów. Ta reguła monoformy rygorystycznie obowiązuje i znormalizowany arkusz papieru, i znak reklamowy, i prefabrykowane płyty budynków. Konieczność identyfikacji tych monokształtów narzuca potrzebę ich różnicowania agresywnością znaków, barw i światła. Rzecz prosta w jakimś stopniu adaptujemy do tego pozbawionego czynników orientacji świata, godzimy się na ustawiczne atakowanie organów naszego wzroku. Ale jakim kosztem?<br> W naturze nie istnieją zgeometryzowane, monochromiczne