krzyżackim. Wbrew oczekiwaniom monarchy, który liczył na szybkie zwycięstwo nad osłabionym przeciwnikiem, działania wojenne trwały aż 13 lat. Do 1461 r. szala zwycięstwa przechylała się na stronę Krzyżaków.<br>Wojsko polskie, złożone początkowo głównie z pospolitego ruszenia, okazało się niesprawne i nie było w stanie stawić czoła dobrze uzbrojonej i wyszkolonej armii zakonnej. Król zastępował je więc oddziałami najemnymi (opłacanymi żołdem), co jednak wymagało znacznych nakładów finansowych. Monarcha pożyczał pieniądze od możnowładców, pod zastaw oddając im liczne dobra królewskie, a także od miast, którym przyznawał w zamian nowe przywileje.<br><br>W 1462 r. wojska polskie, dowodzone przez Piotra Dunina, podkomorzego sandomierskiego, odniosły pierwsze