Ale ich zniewalająca siła bierze się stąd, że owa rytmizacja czasu obejmuje nas jako zbiorowość. Seriale włączają każdego z nas w ramy tej zbiorowości, każą nam uczestniczyć jednocześnie i zgodnie w zbiorowym rytuale (właśnie owa jednoczesność stanowi o ich wyższości nad powieścią odcinkową), ustalają nasze wspólne pole doświadczeń, nasz wspólny arsenał potocznych symboli, nasze tematy porannych rozmów. W każdą środę o 20.05 włączamy telewizor, mając błogą świadomość uczestnictwa i zjednoczenia. Kto wie, czy ta rytmizacja zbiorowego życia nie jest we współczesnym społeczeństwie jednym z ważniejszych substytutów religii - jakkolwiek zaskakująco mogłoby takie domniemanie zabrzmieć.<br><br>&lt;tit&gt;Znaki złożone z ludzi&lt;/&gt;<br><br> Tytuł tego felietonu