który miał złamaną nogę i udzieliliśmy mu pierwszej pomocy. Jak doszli ratownicy, to był już opatrzony. Potem zaczęliśmy go opuszczać z progów na linie. Teren był trawiasto-skalny. Przy asekurowaniu, nie zważając na porządny garnitur, musiałem usiąść w jakiejś mokrej nyży i zaprzeć się nogami, żeby mieć lepsze stanowisko do asekuracji. Kiedy opuszczaliśmy go na dolnym progu, było już ciemno, nie mieliśmy światła, ale na szczęście podchodzili jeszcze z dołu Wawa Żuławski z Oppenheimem i poświecili nam latarkami. Jak wyglądał mój garnitur po tej wyprawie, to można sobie wyobrazić. Oppenheim nie zawsze mógł zorganizować większą grupę ratowników, za mało było też