więcej, przestała ona wystarczać w obliczu narastającej grozy Systemu - Bonhoeffer raz jeszcze porzuca względne bezpieczeństwo pracy teologiczno-duszpasterskiej (odizolowane od świata seminarium w Finkenwalde), rezygnuje zarówno z dosłownej jak i z "wewnętrznej" emigracji i podejmuje decyzję, od której nie było już odwrotu. Nie chodziło tu już bowiem tylko o ten aspekt "tradycyjnego" heroizmu, heroizmu "pierwszego wymiaru", jakim było narażenie życia. Przyłączenie się do spisku wymagało również podjęcia olbrzymiego ryzyka, jakie pojawia się zawsze, gdy normy etyczne próbuje się realizować w praktycznej działalności: ryzyka, iż w zetknięciu z niejednoznaczną rzeczywistością politycznej intrygi normy te ulegną skażeniu, utracą swój pierwotny sens. Wstępując do