w grece i łacinie. Ów filologiczny etap mógłby ciągnąć się w nieskończoność, gdyby nie lata sześćdziesiąte naszego wieku, które przyniosły astronomii w miarę kompletną teorię ewolucji gwiazd. Wcześniej jednak musiało dojść do jeszcze jednego odkrycia.<br>W ostatnią noc 1862 roku Alvan Graham Clark (1832-1897), amerykański konstruktor teleskopów i miłośnik astronomii, dostrzegł przypadkiem, że Syriusz jest układem podwójnym: tworzy go dwójka gwiazd, związanych ze sobą siłami grawitacji podobnie jak na przykład Ziemia i Księżyc. Jasnej gwieździe, dwukrotnie większej od Słońca (to ją właśnie podziwiamy okiem nieuzbrojonym w roli Syriusza) towarzyszy słaba gwiazdka, która obiega jaśniejszą w mniej więcej 50 lat. Na