starzy, są kobiety z małymi dziećmi, mężczyźni w sile wieku. Wszyscy jednak przechodzą przez pewien niezmienny szablon porady lekarskiej. A więc pacjent wkracza do gabinetu. Półgłosem opowiada o swych dolegliwościach profesorowi, który słucha uważnie, nie patrząc na człowieka szukającego pomocy. Potem ujmuje go za przegub, bada puls i głośno dyktuje asystentce diagnozę i zalecenia. Ta błyskawicznie maluje odpowiednie znaki na sporym arkuszu papieru. Na koniec wręcza pacjentowi receptę na leki, a on zostawia na stole honorarium i wraca do poczekalni.<br> Tam za kontuarem czeka już dwóch mężczyzn, którzy odczytują receptę i na oczach pacjenta sporządzają lekarstwa. W słojach i puszkach zgromadzone