sukcesów nad klęskami itp.<br>Niestabilność autoportretu jest typowa dla okresu młodzieńczego. Prawdopodobnie wpływa na to przestrojenie hormonalne i związane z nim nasilenie życia popędowego, a także wyjście z rodzinnego kręgu na szersze pole życia społecznego. Każde nowe otoczenie społeczne wywołuje zachwianie autoportretu, człowiek z niepokojem oczekuje, jak zostanie przyjęty. Chwiejność autoportretu jest przyczyną wahań nastroju, i odwrotnie, stabilność nastroju powoduje zmiany w sposobie widzenia siebie.<br>Z wiekiem na ogół autoportret ulega stabilizacji. Człowiek uczy się obiektywniej patrzeć na siebie. Większa zgodność z rzeczywistością wpływa stabilizująco na obraz własnej osoby. Są jednak ludzie, którzy do późnej starości zachowują młodzieńczą labilność widzenia siebie