pracy". Artykuł ten zarówno pod względem merytorycznym jak i z powodu ogólnego tonu i sposobu ujmowania zagadnień wydaje się budzić poważne zastrzeżenia i wymaga wielu sprostowań. Rzecz wymagałaby zasadniczej polemiki, ale ograniczę się do tylko kilku uwag.<br><br> Autorka przyznając, że Stanisław Ignacy Witkiewicz &lt;hi&gt;"w literaturze wypowiedział się najpełniej"&lt;/&gt;, dalej oświadcza autorytatywnie, że &lt;q&gt;"rozliczne fascynacje (dotyczy to m. in. obrazów, rysunków i fotografii) odarte z literackiej wielkości, rzucone na łup miernego talentu plastycznego, wydają się niespełnione"&lt;/&gt;. Pomijając już niejasność tego sformułowania: "niespełnione", zastanawia dezynwoltura w stawianiu Witkacemu złej cenzurki.<br><br> Autorka dyskredytując twórczość plastyczną Witkiewicza i mówiąc bez ogródek o jej rzekomo &lt;hi&gt;"nikłej