wygódkach rodzicielskich domów <br>I wie już odtąd, co poezją nie jest. <br> 90<br>A jest nią tylko wzruszenie i powiew, <br>Który w trzech kropkach mieszka, za przecinkiem.<br><br>Płynie, faluje nieprzetłumaczalne, <br>Ersatz modlitwy. Tak odtąd zostanie. <br>Wzbroniony będzie oddech zwykłej składni. <br> 95<br>"Phi, publicystyka. Niech mówi prozą".<br>Aż kiedyś, w szkołach nowej awangardy, <br>Odkryciem nazwą postarzały zakaz. <br><br>Nie wszyscy giną bez śladu poeci. <br>Kasprowicz ryczał, rwał jedwabne pęta. <br>100<br>A zerwać nie mógł, bo są niewidoczne, <br>A to nie pęta, raczej nietoperze, <br>Wypijające z mowy sok w przelocie. <br>Staff, niewątpliwie, był koloru miodu <br>I czarownice, gnomy, deszcz wiosenny <br>105<br>Sławił na niby dla