szale<br>i straszna gotuje się dola.<br><br>Bo oto nam wojnę ogłasza Pinochet,<br>by laurem ozdobić łysinę,<br>i wiernych swych łapsów wypuszcza już poczet,<br>by wzięli nas w jedną godzinę.<br><br>Pan Karol i Kostuś znaleźli się w łagrze,<br>lecz jaka w ich losie różnica!<br>Gdy Kostuś się w bagnie endeckim wciąż babrze,<br>pan Karol przykładem przyświeca!<br><br>Ach, w kogóż nieszczęsny ma wpatrzyć się naród,<br>by szukać jasnego idola,<br>w którego umyśle zbawienia tkwi zaród?<br>To jasne, że w pana Karola!<br><br><br>Pan Karol warunki wysuwał wciąż twarde<br>i strasznie osaczał komucha;<br>a Kostuś ugody nikczemnej był bardem,<br>na zimne tchórzliwie wciąż dmuchał.<br><br>By