równowagi, <br>zamknął się i spoił w gotowości do połknięcia <br>następnej ofiary.<br><br>Awaru tkwił zanurzony po brzuch w grząskim <br>bagnie. Stopy osuwały się, lepka maź wchłaniała <br>je i wsysała. Awaru znał tę śmierć. W podmokłych <br>bajorach dżungli zwierzęta szarpały się bezsilnie, <br>dopóki błoto nie zalało im nozdrzy. Człowiek, który <br>wpadał do bagna, mógł mieć cień nadziei. Zdarzały <br>się twarde kępy, a czasem pnącza zwisające do bajora.<br><br>Tutaj błoto było przeraźliwie puste i gładkie, nie <br>osiadł na nim nawet listek, nie było ani jednej bańki, <br>która błyszczałaby na powierzchni. W pobliżu majaczył <br>zarys cienkiej kolumny wyrastającej wprost z podłoża. <br>Tylko ona mogła dać