Zbiegł szybko na dół, chciał zapukać, ale przypomniał sobie, że naczelny ma drzwi obite miękką ceratą. Najmniejszy hałas przeszkadzał mu w pisaniu.<br>- Dzień dobry, panie redaktorze - naczelny miał zwyczaj tak właśnie tytułować wszystkich swoich pracowników, oczywiście poza tymi, z którymi był na ty. - Długo pan kazał na siebie czekać.<br>- Spałem - bąknął Dymek.<br>- No tak - stwierdził naczelny - marnuje pan swoje zdrowie. Na razie, póki pan jeszcze młody... ale to się później odbije. - Fiński, zwany przez pracowników harcerzem, wsiadł na swego konika. - Niech pan bierze przykład ze mnie. Prowadzę racjonalny, higieniczny tryb życia. Wstaję o piątej, godzinę truchtam w Lasku Bielańskim; potem zimny