się pomóc innym, a potem odwracano się ode mnie. Starałam się przeżyć niemiłe uczucia do końca - nic mi to nie dawało. Próbowałam być z dziećmi, wypełniać obowiązki - też nic...<br><br>Reaguje także Mirka:<br><br>To, co opowiadaliście, wywarło na mnie ogromne wrażenie. Chciałam podejść i przytulić was, powstrzymałam się jednak, bo się bałam, że jak podejdę, to się popłaczę i właśnie ta osoba będzie musiała mnie pocieszać. Czuję wciąż opory, żeby mówić o sobie... Nigdy nie czułam się dobrze sama ze sobą. Nie miałam akceptacji ze strony rodziny... Nie odpowiadałam ich wzorcowi dobrego dziecka. Ojciec męża był alkoholikiem i trochę lepiej zaczynam go