kraju znaczną część dnia spędza się za kierownicą), ma się najczęściej do czynienia, tak samo zresztą jak przy zgłębianiu innych gatunków literatury masowej, z konwencjonalnością, nudą i tandetą. Tablica, która swoje sześć lub mniej liter wykorzystuje po to, aby obwieścić światu imię (JANET) lub nazwisko (PETERS) właściciela, to oczywiście szczyt banału. Nasuwa się też w jej wypadku zgryźliwe pytanie: czy naprawdę warto odrywać uwagę świata od ważniejszych spraw tylko po to, aby go powiadomić, że stąpa po nim (czy raczej jedzie) istnienie pojedyncze nazwiskiem Peters? Niewiele więcej uznania budzą tablice, których esencja znaczeniowa sprowadza się do informowania tegoż świata (którego to