wydarzeń. Tymczasem tutaj w Białce czas zdawał się stać w miejscu. <br>Cieszyłem się tym, że mogę iść dokąd zechcę, że nikt na mnie nie będzie wrzeszczał, że mogę decydować o tym co będę robił. Było to dla mnie szczególnie ważne ponieważ na unitarce nie wolno nam było nawet wyjść z baraku, w którym mieszkaliśmy a tymczasem w Białce miałem nad sobą błękitne niebo, łagodne pagórki, które aż kusiły do tego aby po nich spacerować i przede wszystkim spokój którego również mi brakowało. <br>W domu wszyscy tańcowali wokół mnie jakbym wrócił z podróży dookoła świata. Co chwilę pytali się o to czy