przewraca kartki, mogę przysiąc, że to książka sensacyjna. Mówię głośno i obojętnie:<br>- Powiedziałem grzecznie "dzień dobry" i nie odpowiedziano mi. Nigdy nie miałem zbyt wysokiego mniemania o manierach krakauerów, więc nie jest to dla mnie niespodzianką. Jednakowoż tym razem traci pani wiele, bo byłbym pani powiedział coś, co osobiście panią bardzo by zainteresowało, a tak nie dowie się pani.<br>Janka nie reaguje, tak jakby zupełnie nikogo nie było w sali. Pozostaję jak głupi, z głową wspartą o rękę i z dźwiękiem własnego zdania, które tak jak wzrok, ześliznąwszy się po obojętności, trzepoce się rozpaczliwie wśród zielonych kolorów, aż wreszcie powraca do mnie