dorastającej dziewczynki ani bolesne, ani odczuwane jako odrzucenie. Ojciec z kolei, jeśli jest wewnętrznie dojrzały, usatysfakcjonowany seksualnie, w dobrej komitywie z żoną, nie musi odsuwać od siebie córki, gdy ta dorasta.<br>Jeśli w dzieciństwie dziewczynka miała mało fizycznego kontaktu z matką, a jej relacja z ojcem była zbyt bliska, za bardzo była cudowną królewną i księżniczką, za dużo było pieszczot, pocałunków i przymilań, to w czasie dorastania sama może poczuć niechęć do fizycznej bliskości z ojcem, w obawie przed klimatami erotycznymi w tej bliskości.<br>Z rozważań powyższych jasno wynika, jak wielka odpowiedzialność ciąży na obojgu rodzicach. Każde z nich ma do spełnienia