bramie domu, w którym mieszkała Liza, również nikogo nie zobaczył. Zadzwonił, otworzyła mu natychmiast. Była w płaszczu, źle uczesana, pod oczyma czarne pręgi.<br>- Przykro mi - powiedziała jeszcze w korytarzu - ale nie będę mogła spędzić z tobą wieczoru. Bardzo się spieszę.<br>Podał jej róże.<br>- Dziękuję ci - jej głos brzmiał sucho. - Jesteś bardzo miły. - Nie wiedziała, co zrobić z kwiatami. Położyła je najpierw na stoliku pod wieszakiem, potem wzięła stamtąd i otworzyła drzwi pokoju. - Włożę je tylko do wazonu.<br>Kloss usiadł na tapczanie. Zdjął płaszcz, zapalił papierosa. Nawet rozpiął mundur.<br>- Mówiłam ci przecież - w jej głosie usłyszał rozpacz - że nie mam czasu. - Kwiaty