poświęcić się chirurgii.<br>Wiem, Agnieszko, że te prozaiczne szczegóły mego życiorysu są nudne. Przepraszam. Przechodzę do właściwego tematu.<br>Jednego dnia wstąpiłem do pewnego baru kawowego na Wspólnej. Podczas okupacji pełno było w Warszawie takich barów i małych restauracyjek, gdzie pracowały żony oficerów, aktorki i tak zwane panie z towarzystwa. W barze kawowym na Wspólnej zobaczyłem Dianę, która podawała tam jako kelnerka.<br>Gdzieś ulotniła się jej dawna posągowość, ale uroda dzięki temu zyskała więcej ciepła, stała się szczególnie ujmująca. Właściwie dopiero w tym momencie stwierdziłem, jak ładna była Diana.<br>Usiadła na chwilę przy moim stoliku i opowiedziała pokrótce koleje swego losu. To już