widać ludzką twarz i piramidę. Złudzenie? Miraż? Zapewne, zwłaszcza gdy przypomnimy sobie słynną historię z kanałami na Marsie: dzięki pewnemu dociekliwemu uczonemu zagadnienie istnienia na pobliskiej planecie rozwiniętej technicznie cywilizacji skolapsowało do całkowicie ziemskiego problemu psychologii widzenia.<br>W procesie postrzegania kryje się jednak coś więcej niż niedoskonałość czopków i pręcików, bezmyślna wierność nerwu wzrokowego czy schematyzm w konstruowaniu obrazów przez ośrodek widzenia naszego mózgu. Doskonałym przykładem na poparcie tej tezy jest to, że ludzkie oko wyodrębnia na rozgwieżdżonym niebie znajome kształty figur geometrycznych i układa je w konstelacje. Albowiem odpowiedzi na to, dlaczego tak się dzieje, nie dostarcza nam fizjologia widzenia