kapitałowego, który niewątpliwie powinien istnieć przed realizacją dużych projektów prywatyzacyjnych. Ponadto próbowałbym nie promować różnych utopijnych programów o charakterze uwłaszczeniowym, czyli mających charakter rozliczeniowo-socjalny, a nie będących przemyślaną koncepcją ekonomiczną. Podjąłbym także bezwzględnie ryzyko uporządkowania stosunków własnościowych. Nie zaczynałbym pionierskich projektów prywatyzacyjnych od zadłużonych przedsiębiorstw, bez dającej się określić bezpiecznej perspektywy działania - za negatywny przykład niech posłuży Tonsil SA. Prowadziłbym długi, wymagający cierpliwości dialog społeczny, mający na celu wytłumaczenie obywatelom zasad prywatyzacji, związku prywatyzacji z polityką przemysłową, istoty gospodarki rynkowej i potrzeby istnienia rynku kapitałowego.<br>Nie zrobiono tego. Z prywatyzacji uczyniono magię polskiej transformacji, receptę na wszystko, a w opinii